Szalka Petriego to płytki, cylindryczny, przezroczysty i zazwyczaj sterylny pojemnik używany w laboratoriach do hodowli mikroorganizmów, takich jak bakterie, grzyby i inne małe organizmy. Nazwa pochodzi od nazwiska jego wynalazcy, Juliusa Richarda Petriego. Szalka Petriego jest zazwyczaj wykonana ze szkła lub przezroczystego plastiku, a jej wieczko ma większą średnicę i jest lekko wypukłe, co ułatwia układanie wielu szalek jedna na drugiej. Wieczko zapobiega zanieczyszczeniu, zapewniając jednocześnie odpowiedni przepływ powietrza. Szalki Petriego są wypełnione pożywką, taką jak agar, która zapewnia sprzyjające środowisko do wzrostu mikroorganizmów. Na przykład agar odżywczy zawiera mieszankę składników odżywczych, w tym węglowodanów, białek i innych niezbędnych elementów wymaganych do wzrostu mikroorganizmów. Naukowcy wykorzystują płytki Petriego do różnych celów, w tym: Hodowla mikroorganizmów: Płytki Petriego umożliwiają naukowcom hodowanie i rozwój różnych mikroorganizmów, które można obserwować pojedynczo lub badać zbiorowo. Izolowanie mikroorganizmów: Poprzez rozprowadzenie próbki na płytce Petriego można wyizolować pojedyncze kolonie mikroorganizmów i badać je oddzielnie. Badanie wrażliwości na antybiotyki: Dzięki zastosowaniu krążków nasączonych antybiotykami naukowcy mogą określać skuteczność antybiotyków przeciwko określonym mikroorganizmom, obserwując strefy zahamowania wokół krążków. Monitorowanie środowiska: Płytki Petriego można wykorzystywać do pobierania próbek powietrza lub powierzchni w celu określenia obecności mikroorganizmów w określonym środowisku. Płytki Petriego są podstawowym narzędziem w laboratoriach mikrobiologicznych, wspomagającym badania, diagnostykę i badanie mikroorganizmów.
